dimecres, 12 de juny del 2013

No morir mai

Viure en un poble petit i perdut,
sota el paraigua de la lluna,
on no hi hagi convencions socials.
Abraonar la ingenuïtat del paisatge,
assaborir-lo com una obra d’art.
Sentir la tendresa de nou i compartir-la.
No morir mai ni de dolor, ni de plaer,
només abraçant aquest present;
sense enyor pel passat, sense pressa pel futur.
Sí, així, molt tranquil, en un poble tranquil,
i no morir mai, perquè ja tens aquest cel.

Cap comentari:

Publica un comentari a l'entrada

Nota: Només un membre d'aquest blog pot publicar entrades.