Nou dia, nou pes, feixuc,
d’un jorn carregat de feina
i, com no!, d’esperança.
Ets el meu renovat equilibri,
balança en la meva vida
que sempre fa bon pes;
quan lluen tons ulls de pau
i guarneixes un somriure
que contagia a mon somriure.
Mimetisme d’amor
i simbiosi de complicitat.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada
Nota: Només un membre d'aquest blog pot publicar entrades.