Em canso, estic dèbil.
La meva salut està aparcada
i condicionada a la malaltia.
Lent, vaig al rellentir,
no m’entra ni la primera
i no tinc opció a cap I.T.V.
Em canso, només abasto,
buscar refugi a les neurones,
on l’esperit se m’allibera.
Encara no sé, si tinc futur,
si la meva caducitat
té la data fixada o no.
Però, he estat, sóc i seré
amb sabatilles de trekking
i la ploma a la mà.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada
Nota: Només un membre d'aquest blog pot publicar entrades.