No puc concebre la vida...
sense llegir,
sense respirar
o sense escriure.
Cada matí,
surt un raig:
dia de maig,
dia de pluja.
I cada vespre,
surt un somni:
nit diària,
angoixa alliberada.
No puc comprendre la vida...
sense música,
sense il·lusió
o sense tornar a escriure.
I ja torna el raig,
perquè és...
un nou dia de maig.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada
Nota: Només un membre d'aquest blog pot publicar entrades.